 |
| ตัวแทนสัตวแพทย์รุ่น 49 รวมตัวเฉพาะกิจเลี้ยงส่งอาจ |
ใครเป็นตัวแทนดูเอาเองเน้อครับ ผมว่ามีฝรั่งมาหนึ่งคนนิ ดุไปดูมา..ถึงบางอ้อ...ท่านมานะ นั่นเอง..
วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2555
ข่าวจากเฟรชบุ๊คหมออดุลย์เจียงใหม่
พบเพื่อนเก่า
 |
| หมอช่วย คุณนายเรวดี หมอน้อย |
ฝากประชาสัมพันธ์เวบบูชาพระเผื่อเพื่อนๆที่เป็นเซียนพระจะมีรายได้เพิ่มครับ คริ คริ
วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เล็กๆในวันแม่ปี ๒๕๕๕
มีโอกาสได้เข้าร่วมเป็นกรรมการตัดสิน แม่สาวลูกสวย ของกลุ่มสตรีอำเภอเวียงเชียงรุ้ง ตอนแรกก็ธรรมดาไม่มีอะไร แต่ตอนมีการสัมภาษณ์ลูกว่ามีของขวัญอะไรให้แม่ในวันแม่ ทั้งหมดมี ห้าคู่ แต่ละคู่ก็ตอบแบบเขินๆไม่มีอะไร พอมาถึงแม่ลูกคู่ที่สี่น้องก็พูดไปแบบตั้งใจมีเสียงสั่น ประมาณว่าไปเรียนไกลไม่ค่อยได้พบกันวันนี้ก็ขอแสดงความกตัญญูด้วยการกราบเท้าแม่ แล้วน้องเขาก็นังพับเพียบลงกราบทำเอาในที่ประชุมผู้ดูต่างมีเสียง..อือ..ผู้เขียนเองน้ำตามันมาจากไหนก็ไม่รู้ไหลออกมาก็เลยขอกระดาษเช็ด พอบรรดาโต๊ะอื่นเห็นเราน้ำตาไหลพากันขำ หัวเราะ ตากล้องมือไวเอากล้องมากดชัตเตอร์เลยมีรูปหน้าแดงมาให้ชมกัน ทำไงได้ก็มันตื้นตันนี่นา 555
วันอาทิตย์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
ผลงานในหน้าที่ราชการของเพื่อนๆ
ชายน้อยมาก่อนแต่ประเสริฐกับบุญชูประกบดีกว่า ฮ่าๆๆ
ผมมารอถ่ายรูป เกษตรกรดีเด่นระดับชาติรับโล่รางวัลจากอธิบดีครับ
ผมพาเกษตรกรมาโชว์สินค้าอินทรีย์ มาถ่ายรูปคู่อธิบดีด้วยครับ
ผมมาอำนวยความสะดวกและปลอดภัยให้ท่านอธิบดีอย่างไกล้ชิด(หลัง)ครับ
ท่านปอศอจอเมืองสามหมอกยิ้มหน้าบานเห็นฟันขาวครับ
วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
อยากให้เพื่อนๆได้อ่าน
ผลงานการเขียนความในใจหลังลาออกจากราชการของอาจารย์อัมพวัน หมอปุ้ย ที่เคยสอนพวกเราชาวสัตวแพทย์49 เชียงใหม่ คลิกที่นี่ครับ http://www.dld.go.th/vrd_np/journal/55/J20-2.pdf แล้วเลื่อนอ่านท้ายเล่มครับและนี่คือบางส่วนครับ
......ฉันได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการใช้ชีวิตหลังเกษียณฯกับญาติมิตรมากมายซึ่งล้วนแต่มี
ประโยชน์เพอนคนหนึ่งค้านหัวชนฝาเลยว่า อยาได้ ออกมาเด็ดขาดก็ เพราะสามีของเธอซึ่งเกษียณฯ ออกมาตามเกณฑ์เขา(สามี)สนใจการถ่ายภาพมาก มีความสุขกับการศึกษาและเล่นกล้องอย่างมาก ครั้น 2 ปีผ่านไป ก็พบว่า นอกจากจะหมดเงนกับอุปกรณ์ถ่ายรูป (ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นกล้องรุ่นเก่า ไม่ใช่กล้องดิจิตอลแบบปัจจุบันนี้) จํานวนนาตกใจแล้ว ยังมสารพัดวัสดุกล้องที่จนบัดนี้ก็ยังไม่รู้จะจัดการอย่างไรอีกกองพะเรอ เพื่อนอีกหลายคน เล่าถึงเพื่อนของเธอที่ลาออกมาแล้ว มีความสุขมากในช่วงปีแรก เพราะได้พักผ่อน ท่องเที่ยวไปในที่ที่อยากไป ได้ทําสิ่งที่อยากทํา แต่หลังจากนั้นราว 1-2 ปีก็เกิดอาการซึมเศร้า เหงา ไม่มีกิจกรรมที่อยากทําอีกแล้ว แต่ก็มีเรื่องตลก คือ เพื่อน 2 รายที่ท้วงติงฉันนั้นกลับออกจากงานก่อนฉันเฉยเลย และอีก 3 รายก็ลาออกตามฉันมาติด ๆ
แต่ก็มีกรณีที่น่าเสียใจ เช่น บางรายป่วยหนักไปเสียก่อน และบางรายไม่มีโอกาสใช้เงินบํานาญทั้ง ๆ ที่ ได้รับอนุมัติใหเกษียณอายุ ราชการก่อนกำหนดแล้ว
เมื่อมาลองวิเคราะห์ดูแล้ว ฉันคิดว่าปกติแล้วคนเราจะอยู่เฉยไม่ได้ต้องทํากิจกรรมบ้าง กิจกรรมส่วน
ใหญ่ (ที่ถูกกฎหมาย) ล้วนก่อประโยชน์มากน้อยแล้วแต่มุมมอง หญิงไทยส่วนใหญ่ถูกสอนให้ทํางานบ้าน เช่น ดูแล-ทําความสะอาดบ้าน เครื่องใช้-เครื่องเรือน เป็นธุระจัดหาข้าวปลา-อาหาร แต่ธรรมชาติชายไทยมีส่วน ร่วมในเรื่องเหล่านี้น้อย ดังนั้น ในความเห็นส่วนตัวของฉันแล้ว ผู้เกษียณฯ หญิงดูมีความสุข เพราะหมดภาระ งานในหนาท้ ประจำลงอย่างสิ้นเชิง เหลืองานบ้านให้ทําพอเพลิน ๆ สําหรับตัวฉันเองนั้นก็ถือโอกาสไปเรียนตัด เย็บเสื้อผ้าที่วิทยาลัยสารพัดช่างลําปาง ซึ่งอยากทํามานานแล้ว ค่าใช้จ่ายเพียงชั่วโมงละ 1 บาท เรียน 150 ชั่วโมง (จันทร์-ศุกร์วันละ 3 ชั่วโมง) บวกค่าธรรมเนียมอีก 20 บาท รวมเป็น 170 บาท ถึงตอนนี้ฉันก็ สามารถตัดเย็บชุดราตรี (ชุดที่ใส่ยามราตรี = ชุดนอน) เสื้อใส่อยู่บ้านง่าย ๆ (น้อง ๆ เสื้อโหล) แก้ไข ดัดแปลง และซ่อมแซมเสื้อผ้าสําหรับตัวเองและญาติมิตร (ที่ปลงตกและทนฝีมือฉันได้)......
เพื่อนๆที่ออรอล เอ้ย เออรี่ไปแล้วอยากจะเล่าอะไรก็คอมเม้นมาได้นะตอนท้ายบทความครับ
......ฉันได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการใช้ชีวิตหลังเกษียณฯกับญาติมิตรมากมายซึ่งล้วนแต่มี
ประโยชน์เพอนคนหนึ่งค้านหัวชนฝาเลยว่า อยาได้ ออกมาเด็ดขาดก็ เพราะสามีของเธอซึ่งเกษียณฯ ออกมาตามเกณฑ์เขา(สามี)สนใจการถ่ายภาพมาก มีความสุขกับการศึกษาและเล่นกล้องอย่างมาก ครั้น 2 ปีผ่านไป ก็พบว่า นอกจากจะหมดเงนกับอุปกรณ์ถ่ายรูป (ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นกล้องรุ่นเก่า ไม่ใช่กล้องดิจิตอลแบบปัจจุบันนี้) จํานวนนาตกใจแล้ว ยังมสารพัดวัสดุกล้องที่จนบัดนี้ก็ยังไม่รู้จะจัดการอย่างไรอีกกองพะเรอ เพื่อนอีกหลายคน เล่าถึงเพื่อนของเธอที่ลาออกมาแล้ว มีความสุขมากในช่วงปีแรก เพราะได้พักผ่อน ท่องเที่ยวไปในที่ที่อยากไป ได้ทําสิ่งที่อยากทํา แต่หลังจากนั้นราว 1-2 ปีก็เกิดอาการซึมเศร้า เหงา ไม่มีกิจกรรมที่อยากทําอีกแล้ว แต่ก็มีเรื่องตลก คือ เพื่อน 2 รายที่ท้วงติงฉันนั้นกลับออกจากงานก่อนฉันเฉยเลย และอีก 3 รายก็ลาออกตามฉันมาติด ๆ
แต่ก็มีกรณีที่น่าเสียใจ เช่น บางรายป่วยหนักไปเสียก่อน และบางรายไม่มีโอกาสใช้เงินบํานาญทั้ง ๆ ที่ ได้รับอนุมัติใหเกษียณอายุ ราชการก่อนกำหนดแล้ว
เมื่อมาลองวิเคราะห์ดูแล้ว ฉันคิดว่าปกติแล้วคนเราจะอยู่เฉยไม่ได้ต้องทํากิจกรรมบ้าง กิจกรรมส่วน
ใหญ่ (ที่ถูกกฎหมาย) ล้วนก่อประโยชน์มากน้อยแล้วแต่มุมมอง หญิงไทยส่วนใหญ่ถูกสอนให้ทํางานบ้าน เช่น ดูแล-ทําความสะอาดบ้าน เครื่องใช้-เครื่องเรือน เป็นธุระจัดหาข้าวปลา-อาหาร แต่ธรรมชาติชายไทยมีส่วน ร่วมในเรื่องเหล่านี้น้อย ดังนั้น ในความเห็นส่วนตัวของฉันแล้ว ผู้เกษียณฯ หญิงดูมีความสุข เพราะหมดภาระ งานในหนาท้ ประจำลงอย่างสิ้นเชิง เหลืองานบ้านให้ทําพอเพลิน ๆ สําหรับตัวฉันเองนั้นก็ถือโอกาสไปเรียนตัด เย็บเสื้อผ้าที่วิทยาลัยสารพัดช่างลําปาง ซึ่งอยากทํามานานแล้ว ค่าใช้จ่ายเพียงชั่วโมงละ 1 บาท เรียน 150 ชั่วโมง (จันทร์-ศุกร์วันละ 3 ชั่วโมง) บวกค่าธรรมเนียมอีก 20 บาท รวมเป็น 170 บาท ถึงตอนนี้ฉันก็ สามารถตัดเย็บชุดราตรี (ชุดที่ใส่ยามราตรี = ชุดนอน) เสื้อใส่อยู่บ้านง่าย ๆ (น้อง ๆ เสื้อโหล) แก้ไข ดัดแปลง และซ่อมแซมเสื้อผ้าสําหรับตัวเองและญาติมิตร (ที่ปลงตกและทนฝีมือฉันได้)......
เพื่อนๆที่ออรอล เอ้ย เออรี่ไปแล้วอยากจะเล่าอะไรก็คอมเม้นมาได้นะตอนท้ายบทความครับ
วันศุกร์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
ภาพเก็บตกจากการอบรมที่เชียงใหม่
วันศุกร์ที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2555
ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนที่ได้รับตำแหน่งสูงยิ่งขึ้น
ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนที่ได้รับตำแหน่งสูงยิ่งขึ้น ที่เราทราบข่าวนะครับมีสองท่านดังนี้
ท่านพนม มีศีริพันธ์ ปศุสัตว์จังหวัดสุโขทัย ไปเป็นผู้อำนวยการกองการเจ้าหน้าที่กรมปศุสัตว์
ท่านอรรณพ เสือกระจ่าง ปศุสัตว์จังหวัดอุตรดิตถ์ ไปเป็นปศุสัตว์จังหวัดแม่ฮ่องสอน
คนนี้หันมาเอาดีทางผู้จัดการทีม สมัยเด็กเป็นแชมป์วอลเล่ตามหมู่บ้านครับ ท่านวรสิทธิ์
หมอชายกำลังมีลูกตัวเล็กอนุบาลมองชื่นชมนางสาวเชียงใหม่ โถ..ก็ลูกสาวหมอกัง...สวยเหมือนแม่หล่อเหมือนพ่อนั่นแหละ...ส่วนหมอชายกว่าลูกจะได้ประกวดนางสาวเชียงใหม่ก็ ๒๕๗๐ มั้ง...อิอิ
คนนี้กำลังลุ้น ปอศอจอ ท่านวิรัตน์
ท่านนี้หันไปเอาดีทางถ่ายภาพแข่งกับหมอวันชัยเชียงของ ท่านนิ่ม
ทีมนี้รอรอบหน้าได้เป็นปอศอจอเหมือนกันกำลังเก็บเบี้ยได้สี่กิโล
ผู้เขียนแจมด้วยคนห้ากิโลพอไหมน้อ ๕๕๕
ภาพซูมมองไม่ค่อยออกมีหมอจ่า,หมอเสริฐ,หมอหนั่น
หมอจ่าถือธงนำขบวนแห่ มีอีกหลายหมอที่เราถ่ายรูปไม่ทันเช่นหมอติ่งลำปาง หมออาคม หมอดม ลำพูน
วันเสาร์ที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2555
บุญหนักๆของหมอฟ้า
เจ้าภาพฝังลูกนิมิตร หลุมเอก สุดยอด
อิ่มบุญกันทั้งครอบครัวครับ
เราลืมไปขอหวายสักข้อเนาะ
วันพฤหัสบดีที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2555
มอบเงินให้แฟนรัฐพล(เปลี่ยว)
วันศุกร์ที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2555
ดีใจได้นั่งเป้นตุกตาหน้ารถ
วันอังคารที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2555
.jpg)
วันศุกร์ที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2555
เลี้ยงรุ่นนอกรอบ
แฟมมิิลี่แมน หมออ๋อย วรสิทธิ์ สุขแก้ว ใครยังจำได้ไหม ลูกชายน้องภูดอย
เชือดนิ่มๆ สิทธิหมู อ้วน
อี๋ดอยหล่อ ปีทุ่งช้าง
มืดๆแต่จำได้พ่อเลี้ยงเสริญ ควาญช้างแม่ริม ปีน่าน ฟ้าเชียงราย
ทีมเชียงราย ภาพแถมท้ายเรียกความฮา....
วันศุกร์ที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555
วันเสาร์ที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2555
รักสามัคคีเพื่อนๆสี่สิบเก้าที่อุตรดิตถ์
สี่สิบเก้า ก้าวมา ในครานี้
อย่างเข้าปี ยี่สิบแปด เด็ดหนักหนา
มาเลี้ยงรุ่น อุ่นไอรัก ประจักษ์มา
ล่องธารา สังสรรค์ หรรษาดี
ให้สนุก สุขสันต์ อย่างบรรเจิด
เป็นบ่อเกิด ความรัก ในศักดิ์ศรี
สี่สิบเก้า นั้นเรารัก สามัคคี
ขอยินดี มาร่วมงาน ทุกท่านเอย
วันเสาร์ที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2555
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)