วันจันทร์ที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2555
ภาพงานเลี้ยงบ้านไร่อุทัยธานี จากกล้องหมอแสงวรรณ์ครับผม
งานเลี้ยงสัตวแพทย์ ๔๙ ที่บ้านไร่ปีนี้ ตามที่สัญญาว่าจะขอแบ่งภาพกล้องหมอแสงวรรณ์ ลองดูอีกมุมมองจากแนวคิดหมอแสงวรรณ์ครับ คิดอย่างไรก็คอมเม้นท์มาได้เลยครับ
วันศุกร์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2555
The Panda Bear Blog: The Panda Bear on Home Chores, Short Daylights and...
The Panda Bear Blog: The Panda Bear on Home Chores, Short Daylights and...: The Panda Bear is a humble office worker who lives in the Boston area; she is the voice of those who want more from life than work and ...
วันเสาร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2555
บรรยากาศงานเลี้ยงเย็นวันที่ ๘ ธันวาคม ๒๕๕๕.
ปีนี้เพื่อนๆมากันมากเพราะมีเพื่อน๔๙กรุงเทพและขอนแก่นมาร่วมด้วย แต่ละคนหิ้วกล้องถ่ายรูปแพงๆมาถ่ายภาพบรรยากาสแห่งความสุขแบบเพื่อนพบเพื่อนกัน ส่วนผมพกกล้องปัญญาดีแอบกระมิดกระเมี้ยนออกมาถ่ายเป็นบางครั้งมีรูปมานำเสนอได้แค่นี้ครับ ..ถ้าได้แบ่งจากกล้องหมอแสงวรรณ์หรือท่านอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็จะนำไปโพสต์กันบนเฟรสบุคกันหมด โดยเฉพาะหมอต๋องมีแม่บ้านตากล้องแอบถ่ายไว้เยอะ...จะนำมาเพิ่มเติมอีกครั้งครับ
เชียงรายมีสัตวแพทย์ ๔๙ หลายคนนะ แต่ที่โชคดีได้ไปร่วมงานเลี้ยงรุ่นคือเราสุพล ปานพาน และแสงวรรณ์ กันทะวงค์ ช่วงขากลับเป็นวันหยุดก็แวะเที่ยวรายทางที่พอจะเข้าไปได้ครับก็มีภาพเก็บตกมาฝากเพื่อนๆที่ต่างแยกย้ายกันไปตามเส้นทางเข้ากรุงเทพมั่ง แวะเข้าชัยนาทบ้าง ไม่เป็นไรนะครับปีหน้าว่ากันว่าจัดรวมใหญ่ที่เพชรบูรณ์ เพื่อนๆที่พลาดโอกาสครั้งนี้ ธันวาคมปีหน้าค่อยมาร่วมพบปะเสวนากันตามประสาคนแก่ได้ครับ มีอะไรมาเล่ากัน เพื่อนก็เป็นเพื่อนอยู่เสมอ ขอบคุณหมอเจริญและทีมงานที่จัดงานได้ดีมาก ครับ
วันพฤหัสบดีที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
เพื่อนๆที่มาร่วมงานกฐินพระราชทานกรมปศุสัตว์วัดเจ็ดยอดเชียงราย
วันพฤหัสบดีที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
วันจันทร์ที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555
แจ้งข่าวเพื่อนๆ " สัตวแพทย์รุ่น 49 "
ด้วยคุณแม่ของหมอรังสิทธิ์ ศิริคำ ปศุสัตว์อำเภอแม่สะเรียง ได้ถึงแก่กรรม เมื่อวันที่ 4 พ.ย.55 เจ้าภาพได้ตั้งศพบำเพ็ญกุศล ณ วัดหนองช้างคืน ต.หนองช้างคืน อ.เมือง จ.ลำพูน ทุกคืนมีพระธรรมเทศนาและสวดพระอภิธรรม จะทำการฌาปณกิจศพในวันเสาร์ที่ 10 พ.ย.55
จึงแจ้งให้เพื่อนสัตวแพทย์รุ่น 49 และผู้ที่รู้จักได้รับทราบเพื่อร่วมงานโดยทั่วกัน
วันอาทิตย์ที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2555
ข่าวจากเฟรชบุ๊คหมออดุลย์เจียงใหม่
 |
| ตัวแทนสัตวแพทย์รุ่น 49 รวมตัวเฉพาะกิจเลี้ยงส่งอาจ |
ใครเป็นตัวแทนดูเอาเองเน้อครับ ผมว่ามีฝรั่งมาหนึ่งคนนิ ดุไปดูมา..ถึงบางอ้อ...ท่านมานะ นั่นเอง..
พบเพื่อนเก่า
 |
| หมอช่วย คุณนายเรวดี หมอน้อย |
ฝากประชาสัมพันธ์เวบบูชาพระเผื่อเพื่อนๆที่เป็นเซียนพระจะมีรายได้เพิ่มครับ คริ คริ
วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เล็กๆในวันแม่ปี ๒๕๕๕
มีโอกาสได้เข้าร่วมเป็นกรรมการตัดสิน แม่สาวลูกสวย ของกลุ่มสตรีอำเภอเวียงเชียงรุ้ง ตอนแรกก็ธรรมดาไม่มีอะไร แต่ตอนมีการสัมภาษณ์ลูกว่ามีของขวัญอะไรให้แม่ในวันแม่ ทั้งหมดมี ห้าคู่ แต่ละคู่ก็ตอบแบบเขินๆไม่มีอะไร พอมาถึงแม่ลูกคู่ที่สี่น้องก็พูดไปแบบตั้งใจมีเสียงสั่น ประมาณว่าไปเรียนไกลไม่ค่อยได้พบกันวันนี้ก็ขอแสดงความกตัญญูด้วยการกราบเท้าแม่ แล้วน้องเขาก็นังพับเพียบลงกราบทำเอาในที่ประชุมผู้ดูต่างมีเสียง..อือ..ผู้เขียนเองน้ำตามันมาจากไหนก็ไม่รู้ไหลออกมาก็เลยขอกระดาษเช็ด พอบรรดาโต๊ะอื่นเห็นเราน้ำตาไหลพากันขำ หัวเราะ ตากล้องมือไวเอากล้องมากดชัตเตอร์เลยมีรูปหน้าแดงมาให้ชมกัน ทำไงได้ก็มันตื้นตันนี่นา 555
วันอาทิตย์ที่ 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
ผลงานในหน้าที่ราชการของเพื่อนๆ
ชายน้อยมาก่อนแต่ประเสริฐกับบุญชูประกบดีกว่า ฮ่าๆๆ
ผมมารอถ่ายรูป เกษตรกรดีเด่นระดับชาติรับโล่รางวัลจากอธิบดีครับ
ผมพาเกษตรกรมาโชว์สินค้าอินทรีย์ มาถ่ายรูปคู่อธิบดีด้วยครับ
ผมมาอำนวยความสะดวกและปลอดภัยให้ท่านอธิบดีอย่างไกล้ชิด(หลัง)ครับ
ท่านปอศอจอเมืองสามหมอกยิ้มหน้าบานเห็นฟันขาวครับ
วันจันทร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
อยากให้เพื่อนๆได้อ่าน
ผลงานการเขียนความในใจหลังลาออกจากราชการของอาจารย์อัมพวัน หมอปุ้ย ที่เคยสอนพวกเราชาวสัตวแพทย์49 เชียงใหม่ คลิกที่นี่ครับ http://www.dld.go.th/vrd_np/journal/55/J20-2.pdf แล้วเลื่อนอ่านท้ายเล่มครับและนี่คือบางส่วนครับ
......ฉันได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการใช้ชีวิตหลังเกษียณฯกับญาติมิตรมากมายซึ่งล้วนแต่มี
ประโยชน์เพอนคนหนึ่งค้านหัวชนฝาเลยว่า อยาได้ ออกมาเด็ดขาดก็ เพราะสามีของเธอซึ่งเกษียณฯ ออกมาตามเกณฑ์เขา(สามี)สนใจการถ่ายภาพมาก มีความสุขกับการศึกษาและเล่นกล้องอย่างมาก ครั้น 2 ปีผ่านไป ก็พบว่า นอกจากจะหมดเงนกับอุปกรณ์ถ่ายรูป (ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นกล้องรุ่นเก่า ไม่ใช่กล้องดิจิตอลแบบปัจจุบันนี้) จํานวนนาตกใจแล้ว ยังมสารพัดวัสดุกล้องที่จนบัดนี้ก็ยังไม่รู้จะจัดการอย่างไรอีกกองพะเรอ เพื่อนอีกหลายคน เล่าถึงเพื่อนของเธอที่ลาออกมาแล้ว มีความสุขมากในช่วงปีแรก เพราะได้พักผ่อน ท่องเที่ยวไปในที่ที่อยากไป ได้ทําสิ่งที่อยากทํา แต่หลังจากนั้นราว 1-2 ปีก็เกิดอาการซึมเศร้า เหงา ไม่มีกิจกรรมที่อยากทําอีกแล้ว แต่ก็มีเรื่องตลก คือ เพื่อน 2 รายที่ท้วงติงฉันนั้นกลับออกจากงานก่อนฉันเฉยเลย และอีก 3 รายก็ลาออกตามฉันมาติด ๆ
แต่ก็มีกรณีที่น่าเสียใจ เช่น บางรายป่วยหนักไปเสียก่อน และบางรายไม่มีโอกาสใช้เงินบํานาญทั้ง ๆ ที่ ได้รับอนุมัติใหเกษียณอายุ ราชการก่อนกำหนดแล้ว
เมื่อมาลองวิเคราะห์ดูแล้ว ฉันคิดว่าปกติแล้วคนเราจะอยู่เฉยไม่ได้ต้องทํากิจกรรมบ้าง กิจกรรมส่วน
ใหญ่ (ที่ถูกกฎหมาย) ล้วนก่อประโยชน์มากน้อยแล้วแต่มุมมอง หญิงไทยส่วนใหญ่ถูกสอนให้ทํางานบ้าน เช่น ดูแล-ทําความสะอาดบ้าน เครื่องใช้-เครื่องเรือน เป็นธุระจัดหาข้าวปลา-อาหาร แต่ธรรมชาติชายไทยมีส่วน ร่วมในเรื่องเหล่านี้น้อย ดังนั้น ในความเห็นส่วนตัวของฉันแล้ว ผู้เกษียณฯ หญิงดูมีความสุข เพราะหมดภาระ งานในหนาท้ ประจำลงอย่างสิ้นเชิง เหลืองานบ้านให้ทําพอเพลิน ๆ สําหรับตัวฉันเองนั้นก็ถือโอกาสไปเรียนตัด เย็บเสื้อผ้าที่วิทยาลัยสารพัดช่างลําปาง ซึ่งอยากทํามานานแล้ว ค่าใช้จ่ายเพียงชั่วโมงละ 1 บาท เรียน 150 ชั่วโมง (จันทร์-ศุกร์วันละ 3 ชั่วโมง) บวกค่าธรรมเนียมอีก 20 บาท รวมเป็น 170 บาท ถึงตอนนี้ฉันก็ สามารถตัดเย็บชุดราตรี (ชุดที่ใส่ยามราตรี = ชุดนอน) เสื้อใส่อยู่บ้านง่าย ๆ (น้อง ๆ เสื้อโหล) แก้ไข ดัดแปลง และซ่อมแซมเสื้อผ้าสําหรับตัวเองและญาติมิตร (ที่ปลงตกและทนฝีมือฉันได้)......
เพื่อนๆที่ออรอล เอ้ย เออรี่ไปแล้วอยากจะเล่าอะไรก็คอมเม้นมาได้นะตอนท้ายบทความครับ
......ฉันได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับการใช้ชีวิตหลังเกษียณฯกับญาติมิตรมากมายซึ่งล้วนแต่มี
ประโยชน์เพอนคนหนึ่งค้านหัวชนฝาเลยว่า อยาได้ ออกมาเด็ดขาดก็ เพราะสามีของเธอซึ่งเกษียณฯ ออกมาตามเกณฑ์เขา(สามี)สนใจการถ่ายภาพมาก มีความสุขกับการศึกษาและเล่นกล้องอย่างมาก ครั้น 2 ปีผ่านไป ก็พบว่า นอกจากจะหมดเงนกับอุปกรณ์ถ่ายรูป (ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นกล้องรุ่นเก่า ไม่ใช่กล้องดิจิตอลแบบปัจจุบันนี้) จํานวนนาตกใจแล้ว ยังมสารพัดวัสดุกล้องที่จนบัดนี้ก็ยังไม่รู้จะจัดการอย่างไรอีกกองพะเรอ เพื่อนอีกหลายคน เล่าถึงเพื่อนของเธอที่ลาออกมาแล้ว มีความสุขมากในช่วงปีแรก เพราะได้พักผ่อน ท่องเที่ยวไปในที่ที่อยากไป ได้ทําสิ่งที่อยากทํา แต่หลังจากนั้นราว 1-2 ปีก็เกิดอาการซึมเศร้า เหงา ไม่มีกิจกรรมที่อยากทําอีกแล้ว แต่ก็มีเรื่องตลก คือ เพื่อน 2 รายที่ท้วงติงฉันนั้นกลับออกจากงานก่อนฉันเฉยเลย และอีก 3 รายก็ลาออกตามฉันมาติด ๆ
แต่ก็มีกรณีที่น่าเสียใจ เช่น บางรายป่วยหนักไปเสียก่อน และบางรายไม่มีโอกาสใช้เงินบํานาญทั้ง ๆ ที่ ได้รับอนุมัติใหเกษียณอายุ ราชการก่อนกำหนดแล้ว
เมื่อมาลองวิเคราะห์ดูแล้ว ฉันคิดว่าปกติแล้วคนเราจะอยู่เฉยไม่ได้ต้องทํากิจกรรมบ้าง กิจกรรมส่วน
ใหญ่ (ที่ถูกกฎหมาย) ล้วนก่อประโยชน์มากน้อยแล้วแต่มุมมอง หญิงไทยส่วนใหญ่ถูกสอนให้ทํางานบ้าน เช่น ดูแล-ทําความสะอาดบ้าน เครื่องใช้-เครื่องเรือน เป็นธุระจัดหาข้าวปลา-อาหาร แต่ธรรมชาติชายไทยมีส่วน ร่วมในเรื่องเหล่านี้น้อย ดังนั้น ในความเห็นส่วนตัวของฉันแล้ว ผู้เกษียณฯ หญิงดูมีความสุข เพราะหมดภาระ งานในหนาท้ ประจำลงอย่างสิ้นเชิง เหลืองานบ้านให้ทําพอเพลิน ๆ สําหรับตัวฉันเองนั้นก็ถือโอกาสไปเรียนตัด เย็บเสื้อผ้าที่วิทยาลัยสารพัดช่างลําปาง ซึ่งอยากทํามานานแล้ว ค่าใช้จ่ายเพียงชั่วโมงละ 1 บาท เรียน 150 ชั่วโมง (จันทร์-ศุกร์วันละ 3 ชั่วโมง) บวกค่าธรรมเนียมอีก 20 บาท รวมเป็น 170 บาท ถึงตอนนี้ฉันก็ สามารถตัดเย็บชุดราตรี (ชุดที่ใส่ยามราตรี = ชุดนอน) เสื้อใส่อยู่บ้านง่าย ๆ (น้อง ๆ เสื้อโหล) แก้ไข ดัดแปลง และซ่อมแซมเสื้อผ้าสําหรับตัวเองและญาติมิตร (ที่ปลงตกและทนฝีมือฉันได้)......
เพื่อนๆที่ออรอล เอ้ย เออรี่ไปแล้วอยากจะเล่าอะไรก็คอมเม้นมาได้นะตอนท้ายบทความครับ
วันศุกร์ที่ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2555
ภาพเก็บตกจากการอบรมที่เชียงใหม่
วันศุกร์ที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2555
ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนที่ได้รับตำแหน่งสูงยิ่งขึ้น
ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนที่ได้รับตำแหน่งสูงยิ่งขึ้น ที่เราทราบข่าวนะครับมีสองท่านดังนี้
ท่านพนม มีศีริพันธ์ ปศุสัตว์จังหวัดสุโขทัย ไปเป็นผู้อำนวยการกองการเจ้าหน้าที่กรมปศุสัตว์
ท่านอรรณพ เสือกระจ่าง ปศุสัตว์จังหวัดอุตรดิตถ์ ไปเป็นปศุสัตว์จังหวัดแม่ฮ่องสอน
คนนี้หันมาเอาดีทางผู้จัดการทีม สมัยเด็กเป็นแชมป์วอลเล่ตามหมู่บ้านครับ ท่านวรสิทธิ์
หมอชายกำลังมีลูกตัวเล็กอนุบาลมองชื่นชมนางสาวเชียงใหม่ โถ..ก็ลูกสาวหมอกัง...สวยเหมือนแม่หล่อเหมือนพ่อนั่นแหละ...ส่วนหมอชายกว่าลูกจะได้ประกวดนางสาวเชียงใหม่ก็ ๒๕๗๐ มั้ง...อิอิ
คนนี้กำลังลุ้น ปอศอจอ ท่านวิรัตน์
ท่านนี้หันไปเอาดีทางถ่ายภาพแข่งกับหมอวันชัยเชียงของ ท่านนิ่ม
ทีมนี้รอรอบหน้าได้เป็นปอศอจอเหมือนกันกำลังเก็บเบี้ยได้สี่กิโล
ผู้เขียนแจมด้วยคนห้ากิโลพอไหมน้อ ๕๕๕
ภาพซูมมองไม่ค่อยออกมีหมอจ่า,หมอเสริฐ,หมอหนั่น
หมอจ่าถือธงนำขบวนแห่ มีอีกหลายหมอที่เราถ่ายรูปไม่ทันเช่นหมอติ่งลำปาง หมออาคม หมอดม ลำพูน
วันเสาร์ที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2555
บุญหนักๆของหมอฟ้า
เจ้าภาพฝังลูกนิมิตร หลุมเอก สุดยอด
อิ่มบุญกันทั้งครอบครัวครับ
เราลืมไปขอหวายสักข้อเนาะ
วันพฤหัสบดีที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2555
มอบเงินให้แฟนรัฐพล(เปลี่ยว)
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)