ก่อนเขียนเรื่องราวนี้ ผมโทรไปบอกเพื่อนๆที่อุตรดิตถ์ทุกคนว่าผมจะพาครอบครัวไปพักผ่อน เที่ยว และพบปะกับเพื่อนๆสัตวแพทย์49 ลองถามเพื่อนว่ามีเพื่อนมาลงทะเบียนกันมากไหม ทราบว่ายี่สิบกว่า ก็ธรรมดาไม่ได้แปลกใจ เพราะว่าปีที่แล้วที่ลำพูน ที่ก้อมีไปไม่ถึง 30 คน แล้วยิ่งตอนนี้หลายคน มีอายุสุขภาพไม่อำนวย บ้าง ไม่ว่างงานบ้าง เพราะถ้าตอนนี้รับราชการงบประมาณก็เริ่มลงพื้นที่ มีกิจกรรมตามสั่งอยู่เรื่อยๆ แต่สำหรับเพื่อนที่บริหารเก่งก็ไปได้ทุกที่ทุกเวลา ไม่เคยขาด ผมเองไม่ประจำแต่ว่าไปบ่อยเป็นเจ้าภาพก็หลายเที่ยวตั้งแต่ที่ลำปางมาแล้ว ถ้าพวกเราเป็นยางพาราก็กำลังกรีดยางได้ทำเงิน ทุกวันรอเวลายางหมดหน้าต้องกลายเป็นเฟอนิเจอร์หรือไม่ก็ถ่าน ชีวิตผ่านเวลา สุขทุกข์ มาตลอด โอกาสทำให้เราต่างกันครับ ชีวิตก็คือชีวิตการเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปของสรรพสิ่ง หรือไม่อีกทีก็อย่างกับที่ผู้ใหญ่ท่านหนึ่งว่าคือการเดินทางจากมดลูกของแม่สู่เชิงตะกอน ไม่เครียดนะ ให้เวลาพักผ่อนครับพรุ่งนี่เราจะเดินทางไปพบเพื่อนๆแล้วเจอกันครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น